ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

   Ως συμβουλευτική ψυχολογία ορίζεται η διαδικασία μέσα από την οποία ο άνθρωπος βοηθιέται προκειμένου να συμπεριφέρεται με ένα πιο ικανοποιητικό τρόπο στον εαυτό του. Ο Combs και οι συνεργάτες του (1971) υποστηρίζουν ότι τα άτομα που μπορούν να βοηθήσουν διαθέτουν κάποια χαρακτηριστικά στην προσωπικότητα τους. Συγκεκριμένα οι καλοί συμβουλευτικοί ψυχολόγοι αντιλαμβάνονται τους άλλους ως :

1. Ικανούς παρά μη-ικανούς

2. Φιλικούς παρά μη-φιλικούς

3. Αξιόπιστους παρά αναξιόπιστους

4. Να αξίζουν παρά να μην αξίζουν

5. Πρόθυμους να βοηθήσουν παρά να εμποδίσουν

6. Παρακινούμενους από εσωτερικά παρά από εξωτερικά κίνητρα

   Η απόφαση να επισκεφτεί ένα άτομο τον ψυχολόγο συνήθως επηρεάζεται από  λανθασμένες αντιλήψεις επειδή για πολύ κόσμο ο ρόλος του ψυχολόγου δεν είναι ξεκάθαρος.

 Οι βασικοί όμως ρόλοι του συμβουλευτικού ψυχολόγου είναι τρεις:

• Θεραπευτικός ή αποκατάστασης δηλαδή βοηθά τους ανθρώπους που βιώνουν άμεσα κάποια δυσκολία
• Προληπτικός που προλαμβάνει δυσκολίες που μπορεί να εμφανιστούν στο μέλλον.
• Εκπαιδευτικός και εξελικτικός που τους βοηθάει στην απόκτηση του μεγαλύτερου κέρδους από τις εμπειρίες τους

  Η θεραπευτική σχέση που δημιουργείται μεταξύ συμβουλευτικού ψυχολόγου και συμβουλευόμενου διαμορφώνεται από διάφορους παράγοντες της προσωπικότητας και της συμπεριφοράς και των δύο μερών. Σύμφωνα με τον Rogers για να θεωρηθεί μια θεραπευτική σχέση εποικοδομητική πρέπει να υπάρχουν συγκεκριμένοι παράγοντες δηλαδή ενσυναίσθηση-κατανόηση, μη κτητική ζεστασιά, αυτοαποκάλυψη, γνησιότητα και άνευ όρων θετική εκτίμηση. Η ενσυναίσθηση αποτελεί τον πιο βασικό παράγοντα της διαδικασίας αφού θεωρείται η δυνατότητα να βιώνει κανείς τα συναισθήματα του συνανθρώπου του.

   Οι λόγοι που ένα άτομο μπορεί να ζητήσει βοήθεια είναι άπειροι και απορρέουν τόσο από τον εαυτό του όσο και από την κοινωνία. Ο συμβουλευόμενος θα πρέπει να ψάξει ώστε να βρει έναν ψυχολόγο με τον οποίο θα αναπτύξει μια αυθεντική σχέση ενδιαφέροντος που θα αποτελέσει την βάση για τον προσδιορισμό των στόχων της συμβουλευτικής και της επίτευξης τους.  

AΝΑΛΥΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

   O Carl Jung διαφωνούσε με την υπερβολική ενασχόληση του Freud με την σεξουαλικότητα και γι αυτό δημιούργησε την θεωρητική σχολή της Αναλυτικής Ψυχολογίας. Αναγνώριζε στην libido μια πιο γενικευμένη δύναμη για ευχαρίστηση και δημιουργικότητα. Ουσιαστικά την ταύτιζε με το ενδιαφέρον για τον εσωτερικό ή εξωτερικό κόσμο και διατύπωσε ότι η libido περιλαμβάνει έναν εσωστρεφή και έναν εξωστρεφή τύπο. Ο εσωστρεφής οδηγείται προς τα μέσα στον εαυτό του και είναι διστακτικός και προσεκτικός. Ο εξωστρεφής είναι δραστήριος, ριψοκίνδυνος και κοινωνικός. 

   

   Ακόμη τόνιζε την πάλη των ανθρώπων με τις αντίπαλες δυνάμεις που βρίσκονται μέσα τους δηλαδή ανάμεσα στο πρόσωπο που δείχνουν στους άλλους (persona)-το οποίο είναι απαραίτητο κομμάτι της κοινωνικής ζωής- και στον ιδιωτικό εαυτό τους. Επίσης υποστήριζε ότι γίνεται μία πάλη ανάμεσα στο αρσενικό και στο θηλυκό κομμάτι του εαυτού. Κάθε άνδρας έχει ένα θηλυκό κομμάτι (anima) και κάθε γυναίκα ένα αρσενικό (animus) στην προσωπικότητα του. Άν ο άνδρας απορρίπτει το θηλυκό κομμάτι του τότε γίνεται ψυχρός και απαθής στα αισθήματα των άλλων ενώ αν η γυναίκα απορρίπτει το αρσενικό της κομμάτι, τότε απορροφάται υπερβολικά από την μητρότητα. Η πορεία προς την ολοκλήρωση περιλαμβάνει την συνύπαρξη των δύο αντίθετων στοιχείων της ανθρώπινης ψυχής.

   Επιπλέον δημιούργησε μια τυπολογία βασιζόμενη σε τέσσερις λειτουργικούς τύπους δηλαδή τον Αισθητηριακό, τον Βιωματικό, τον Σκεπτόμενο και τον Ενοραματικό.

1. Αισθητηριακός: Χρησιμοποιεί την αισθητηριακή λειτουργία και δέχεται την πραγματικότητα εμπειρικά. Οι περισσότεροι άνθρωποι χρησιμοποιούν την παραπάνω λειτουργία για την διαμόρφωση της προσωπικότητας τους.

2. Βιωματικός: Χρησιμοποιεί την βιωματική λειτουργία και συμπεριφέρεται όπως βιώνει τις καταστάσεις.

3. Σκεπτόμενος: Χρησιμοποιεί την λειτουργία της σκέψης και οι πράξεις του είναι αποτέλεσμα νοητικής διεργασίας.

4. Ενοραματικός: Χρησιμοποιεί την ενόραση και προσλαμβάνει πραγματικότητες εκτός συνείδησης.

Οι πιο ολοκληρωμένες προσωπικότητες χρησιμοποιούν τρεις λειτουργίες ενώ η τέταρτη ενυπάρχει σε ελάχιστες περιπτώσεις όπου συμφιλιώνονται οι αντίθετες δυνάμεις.