HAPPY EASTER

ΑΤΟΜΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

  Ο Alfred Adler είναι ο δημιουργός της Ατομικής Ψυχολογίας, της θεωρίας δηλαδή που τονίζει τη μοναδικότητα της ανθρώπινης προσωπικότητας και που την μελετά ως μία ενότητα εμπειριών/συμπεριφορών.Ο Adler πιστεύει ότι ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον και ο σκοπός του είναι να φτάσει στην τελειότητα. Η τάση του αυτή προκύπτει από τα αισθήματα κατωτερότητας που τον διέπουν και από την συνεχή του προσπάθεια να φτάσει σε αισθήματα ανωτερότητας μέσα από τον τρόπο ζωής του.

  Τα αισθήματα κατωτερότητας ξεκινούν από την υποκειμενική άποψη του ατόμου για κάποιες ψυχολογικές και κοινωνικές μειονεξίες που πιστεύει πως έχει ή από τις σωματικές αδυναμίες/αναπηρίες που όντως έχει. Κατά την γέννηση τους όλοι οι άνθρωποι είναι κατώτεροι, αφού σε σχέση με το νεογέννητο όλοι είναι μεγαλύτεροι και πιο ικανοί από εκείνο. Το αίσθημα αβοήθητου που υπήρχε τότε μετατρέπεται σε προσπάθεια για υπεροχή. Όσο και να μεγαλώνει ο άνθρωπος πάντα βλέπει κάτι καλύτερο από τον ίδιο και γι αυτό αγωνίζεται για τη ανωτερότητα του, χρησιμοποιώντας τα αισθήματα κατωτερότητας ως αιτία εξέλιξης.

  Ο Adler υποστηρίζει πως αυτός ο αγώνας του ατόμου να προχωρήσει από το μείον στο συν είναι έμφυτος και δεν σταματάει ποτέ. Αυτό που πρέπει να τονιστεί είναι ότι με τον όρο ανωτερότητα δεν εννοεί την κοινωνική διάκριση, την κοινωνική θέση ή την ηγεσία. Το κάθε άτομο προσπαθεί να γίνει ανώτερο σε σχέση με τον εαυτό του και διαθέτει τρεις στόχους με κοινωνικό χαρακτήρα που θα τον εντάξουν στο κοινωνικό σύνολο. Οι στόχοι αυτοί είναι η εργασία, η αγάπη και η φιλία.  Το υγιές άτομο θα εκδηλώσει μια ανοδική ορμή  προς την τελειότητα αλλά μέσα από την συνεργασία και τον συναγωνισμό. Όταν το άτομο αρνηθεί να αποδεχθεί και να προσπαθήσει για τους παραπάνω στόχους, τότε σύμφωνα με τον Adler είναι νευρωτικό με στόχους εγωκεντρικούς.

  'Ενα ακόμη αξιοπρόσεκτο σημείο στην θεωρία του είναι το πως η σειρά γέννησης επηρεάζει την ψυχολογική ανάπτυξη του ανθρώπου. Συγκεκριμένα το πρωτότοκο παιδί αποτελεί το επίκεντρο της προσοχής μέχρι την εμφάνιση του δεύτερου παιδιού που νιώθει ότι το εκθρονίζει και το αναγκάζει να χάσει τα κεκτημένα. Αν οι γονείς δεν το συμβουλεύσουν σωστά τότε θα νιώθει ανασφάλεια και ζήλια για τους γύρω του στην ενήλικη ζωή. Το δεύτερο παιδί προσαρμόζεται ευκολότερα  και είναι συνεργάσιμο γιατί εξαρχής μοιράζεται την προσοχή με ένα άλλο παιδί. Συνήθως προσπαθεί να ξεπεράσει το πρώτο γι αυτό διέπεται από φιλοδοξία και επαναστατικότητα. Τα μοναχοπαίδια ανταγωνίζονται τους ίδιους τους  γονείς τους και θέλουν πάντα να αποτελούν το επίκεντρο της προσοχής. Αυτό που τελικά μετράει στην διαμόρφωση της προσωπικότητας σύμφωνα με τον Adler, είναι ο τρόπος που ερμηνεύει το ίδιο το άτομο την μεταχείριση που δέχεται από τους γονείς, τα αδέρφια, τους φίλους και την κοινωνία.